"3 Τύποι γονέων παιδιών με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες"

του Νίκου Μητρούση

Οι Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες είναι ένα σημάδι έλλειψης αντιστοιχίας μεταξύ των ακαδημαϊκών απαιτήσεων μάθησης (εκμάθηση, ταχύτητα εκμάθησης, στρατηγικές εκμάθησης, κ.λπ.) και των ατομικών δυνατοτήτων του παιδιού. Με απλά λόγια, ενώ το παιδί δείχνει να έχει δυνατότητες (ίσως και πάνω του μετρίου), αυτές δεν αποτυπώνονται στη συμπεριφορά του ή στο γραπτό του λόγο. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρών μαθησιακών δυσκολιών και διαταραχών στην κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη τόσο στη σχολική και εφηβική του ζωή, όσο και στην ενήλικη.

Ως εκπαιδευτικός ξένης γλώσσας έχει τύχει να γνωρίσω και να συνεργαστώ με τρεις διαφορετικούς τύπους γονέων, όσον αφορά την αντίληψη που έχουν για το παιδί τους, όταν αυτό αντιμετωπίζει κάποιας μορφής Ειδική Μαθησιακή Δυσκολία ή Δυσλεξία:

  i.      Ο γονιός που γνωρίζει το πρόβλημα και ενημερώνει εξ αρχής τους δασκάλους του παιδιού σχετικά με αυτό.

Αυτή είναι η “εύκολη” περίπτωση, αφού σε βγάζει από τη δύσκολη θέση της αναγνώρισης του προβλήματος και της αμήχανης κουβέντας που υποχρεωτικά ακολουθεί με τους γονείς (κυνικό μεν, αληθές δε). Η συνέχεια περιπλέκεται όμως, αφού θα πρέπει να αποφασίσεις αν έχεις τα εχέγγυα (τις γνώσεις, την όρεξη και τις δυνατότητες) να αναλάβεις την ευθύνη για τέτοιου είδους περίπτωση μαθητή.

Εδώ συνήθως υπάρχει και παρατίθεται και η επίσημη γνωμοδότηση από κάποιον αρμόδιο φορέα (πχ ΚΕΔΔΥ). Ιδιαίτερη προσοχή όμως πρέπει να δοθεί στις περιπτώσεις, όπου παιδιά διαγιγνώσκονται με ΔΕΠ(Υ), αλλά για πρακτικούς λόγους αναφέρονται ως Δυσλεκτικοί, ενημερώσου επ’ ακριβώς λοιπόν και μην παρασύρεσαι.

ii.      Ο γονιός, ο οποίος είναι ανυποψίαστος ή απλώς ακόμα δεν του μίλησε κανείς σχετικά.

Θα πρέπει να γίνεις για λίγο “ο κακός” της παρέας (στο μέλλον σίγουρα θα σε ευγνωμονούν και θα σε μνημονεύουν ως τον “καλό”). Με απλά λόγια και κυρίως ειλικρίνεια θα πρέπει να εξηγήσεις στους γονείς όσα παρατηρείς και αντιλαμβάνεσαι σχετικά με τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του παιδιού, πάντα σύμφωνα με τις γνώσεις και την εμπειρία σου. Πρακτικές δηλαδή και πράξεις του μαθητή που οι γονείς είτε δικαιολογούν, είτε δε θέλουν ή δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν και οι υπόλοιποι δάσκαλοί τους δεν αντιλαμβάνονται ή απλώς φοβούνται να αναφέρουν και να επωμιστούν τις περαιτέρω διδακτικές τους ευθύνες.

Πηγή εικόνας: www.kidshealth.org

Υποχρέωσή σου είναι να προτρέψεις τους γονείς να ενημερωθούν σχετικά με αυτές τις Δυσκολίες και να προτείνεις με στόμφο την παραπομπή του παιδιού σε κάποιον ειδικό για να γίνει η ακριβής διάγνωση.

iii.      Ο γονιός που γνωρίζει πως κάτι τρέχει, αλλά ΟΧΙ στο δικό του παιδί.

Πηγή εικόνας: www.dyslexicbrian.com

Αυτή είναι και η πιο δύσκολη περίπτωση που μου έτυχε, οφείλω να ομολογήσω. Οι γονείς που γνωρίζουν αλλά στρουθοκαμηλίζουν! Για τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις του παιδιού φταίνε οι δάσκαλοι και οι οικοδιδάσκαλοι, η αντιστροφή γραμμάτων κατά τη γραφή ή οι πολλές μουντζούρες οφείλονται σε απροσεξία/αφηρημάδα και το ότι ίσως δυσκολεύεται να δέσει τα κορδόνια του (12+ ετών) φταίει η γιαγιά που το καλομαθαίνει…

Αυτού του τύπου οι γονείς μας δυσκολεύουν γιατί συνήθως είναι καχύποπτοι και αρνητικοί απέναντί σε μας και το έργο μας. Στις ώριμες και υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις όμως, ο γονέας παραβλέπει τον εγωισμό του, αφού πρώτα καταλάβει πως δεν είναι αυτός που ευθύνεται για τυχόν Ε.Μ.Δ. (ευθύνεται όμως για τη μη αντιμετώπισή τους), και αφοσιώνεται στις πραγματικές ανάγκες του παιδιού του. 

Σε πρώτη φάση θα πρέπει ως δάσκαλος να μπορείς να αντιληφθείς την ύπαρξη κάποιου σχετικού προβλήματος. Αυτό δε σημαίνει να κάνεις ακριβή διάγνωση, απλώς θα πρέπει να μπορείς να αντιληφθείς την ύπαρξη κάποιας δυσκολίας στο συγκεκριμένο μαθητή, σε σχέση πάντα με άλλους μαθητές αντίστοιχης ηλικίας και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης. Στη συνέχεια να ενημερώσεις τους γονείς και ο μαθητής να παραπεμφθεί σε κάποιον ειδικό.

Σε δεύτερη φάση – αφού εξεταστεί ο μαθητής από κάποιον ειδικό και εφόσον πρόκειται όντως για κάποια μορφή Ε.Μ.Δ. ή Δυσλεξία – θα πρέπει να προχωρήσεις στη δημιουργία ενός εξατομικευμένου προγράμματος διδασκαλίας, σύμφωνα με τις ανάγκες του συγκεκριμένου μαθητή. Φυσικά, οφείλεις να ζητήσεις τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων και παιδαγωγών πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Είσαι εκπαιδευτικός; Ποιους από τους παραπάνω τύπους γονέων έχεις συναντήσει και πώς κρίνεις ότι συμπεριφέρθηκες; Είσαι γονιός ατόμου με Ε.Μ.Δ.; Σε ποιόν τύπο γονέα κατατάσσεις τον εαυτό σου;

Σκέψου την απάντησή σου και βοήθα τώρα το μαθητή ή το παιδί σου…

 

ΠΗΓΗ:  http://dyslexia-germanika.blogspot.gr/