Λίγο πριν τα σύννεφα

Στην Πρέβεζα «Λίγο πριν τα σύννεφα»

Από Σύνδεσμο Φιλολόγων Ν. Πρέβεζας

Σάββατο 14 Μαΐου και 7.30 μ.μ.

 «Δημοτική Αγορά»

Με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Πρέβεζας και των εκδόσεων Εμπειρία Εκδοτική, παρουσιάζεται το Σάββατο 14 Μαΐου και ώρα 7.30 μ.μ. στη «Δημοτική Αγορά» της Πρέβεζας το μυθιστόρημα «Λίγο πριν τα σύννεφα» του Δημήτρη Βλαχοπάνου.  Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι φιλόλογοι Έφη Γιώτη και  Κοσμάς Κοψάρης. Απoσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσουν εκπαιδευτικοί της Πρέβεζας. Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει η Μέμη Ρούγκα, εκπαιδευτικός.

Στο μυθιστόρημα «Λίγο πριν τα σύννεφα» καταγράφεται με ρεαλισμό η φθορά των ανθρώπινων σχέσεων και η παρακμή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Οι άνθρωποι άλλο θέλουν να είναι και άλλο τελικά είναι. Ή άλλο δείχνουν και άλλο στην πραγματικότητα είναι. Το ζήτημα είναι πως όλοι περιμένουν κάτι άλλο. Κάποιοι το χρήμα και το γρήγορο κέρδος. Κάποιοι τον έρωτα. Κάποιοι την τρυφερότητα και την αγάπη. Άλλοι το σεξ και την ωραία ζωή. Αλλά εντέλει όλοι νιώθουν κουρασμένοι. Ο μέγας φόβος είναι η ήττα, το περιθώριο, η ομολογία της αποτυχίας. 

Το μυθιστόρημα «Λίγο πριν τα σύννεφα» είναι μια ερωτική κατά βάση ιστορία, που εξελίσσεται ωστόσο μέσα σ’ ένα τοπίο απρόσμενων και πολύπλοκων πολιτικών μεταβολών, οι οποίες σημάδεψαν το νεότερο βίο μας και προετοίμασαν το έδαφος για να φτάσουμε  σταθερά και απαρέγκλιτα στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα.

Η Μαρία και ο Μάνος, οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας, θα χαθούν και θ’ αγνοεί ο ένας τη μοίρα του άλλου. Μα ο χρόνος κυλά και δεν περιμένει. Όλα στη ζωή τους κινούνται πια πάνω στις τροχιές του τυχαίου. Μα, χωρίς και οι ίδιοι να νιώθουν γιατί, επικοινωνούν νοερά, παρατηρώντας από απόσταση τα γεγονότα των 30 τελευταίων χρόνων της ιστορίας. Τι γυρεύουν να βρουν; Πιθανόν εκείνο που έχασαν και δε βρήκαν στα πρόσωπα που τους έστειλε η ζωή. Θα αποδεχτούν αυτή τη μοίρα, που ίσως να ’βαλαν κι εκείνοι το χέρι τους για να γίνει, ή θα παλέψουν να την αλλάξουν;

Τι μας ενώνει; Τι μας χωρίζει; Αν ψάχνεις γι’ απάντηση, είναι σα να θέλεις να κρατήσεις στη χούφτα τον άνεμο. Το ελάχιστο γίνεται μέγιστο. Και το μέγιστο γίνεται ελάχιστο. Και μετέωρος ο άνθρωπος μέσα σ’ αυτόν «τον κόσμο το μικρό το μέγα», αναζητά μια δικαίωση και μια νίκη. Να προλάβει. Γιατί απειλείται απ’ το χρόνο, απειλείται απ’ την ιστορία, απειλείται απ’ τον εαυτό του, απειλείται απ’ όλα. Να προλάβει να ζήσει αυτό που δεν έζησε. Και να διαχειριστεί αυτός τη ζωή του. Για να κερδίσει ό,τι δικαιούται απ’ αυτήν.