ΠΗΓΗ: Μια συνέντευξη που αξίζει να διαβάσετε έδωσε ο Μίλτος Γήτας, ποιητής και δημοσιογράφος, στην ηπειρωτική εφημερίδα "Νέοι Αγώνες", με αφορμή την νέα του ποιητική συλλογή. Αναδημοσίευση από www.miltosgitas.gr
Ερ. Νέα ποιητική συλλογή μετά από ένα διάστημα απραξίας σε ότι αφορά τα ποιήματα αφού συμμετείχες στη συγγραφή του ομαδικού μυθιστορήματος με τον τίτλο 12. Τι σε ενέπνευσε αυτή τη φορά και τι το διαφορετικό έχει αυτό το βιβλίο σου από τα προηγούμενα;
Για μένα το γράψιμο είναι παρηγοριά σε όσα άσχημα συμβαίνουν γύρω μου. Με το να γράφω ποιήματα αισθάνομαι πως δικαιώνεται ολόκληρη η ύπαρξή μου. Μια δικαίωση που έρχεται μέσα από την ίδια την διαδικασία του γραψίματος, αλλά νιώθω κιόλας πως γίνομαι καλύτερος και σαν άνθρωπος. Όλα αυτά λοιπόν με οδήγησαν πάλι στο λευκό χαρτί να γράψω αυτή τη φορά για την «Ανακωχή» στη μάχη που δίνω μέσα μου ώστε να καταφέρω να απαντήσω σε δεκάδες σκληρά και μέχρι σήμερα αναπάντητα ερωτήματα. Σε αυτή την ποιητική συλλογή έμαθα να χρησιμοποιώ πολύ καλά την τελεία, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Να εκφράζομαι από αυτήν και να βρίσκω ξανά την δημιουργικότητα μου από κάθε τι που τελειώνει στη ζωή μας. Από κάθε τελεία που βάζω ή μου επιβάλουν στη δική μου ζωή.
Ερ. Πως θα περιέγραφες την πορεία σου μέχρι τώρα σε ότι αφορά όχι μόνο την ποίηση αλλά και τις γενικότερες καλλιτεχνικές ή άλλες σου ανησυχίες;
Δε θα μπορούσα να σου την περιγράψω γιατί πολύ απλά δεν κοιτάζω ποτέ πίσω στο δρόμο που περπάτησα. Όχι τουλάχιστον τώρα. Σε αυτή την ηλικία που είμαι θα πρέπει να τρέχω στο δρόμο κοιτώντας μόνο μπροστά μου. Δεν είναι ούτε κατάλληλη η στιγμή, ούτε η ηλικία για απολογισμούς και για κριτική μιας διαδρομής. Αυτό που κουβαλάω πάντως συνέχεια μαζί μου, μέσα στην ψυχή μου, είναι η αγάπη του κόσμου, που τα τελευταία χρόνια στέκεται πάντα δίπλα μου σε όποιο καλλιτεχνικό βήμα κι αν κάνω.
Ερ. Εκτός από ποιητής ασχολείσαι και με τη δημοσιογραφία. Αυτή την εποχή έχεις μια εκπομπή στο δημοτικό ραδιόφωνο. Τι ξεχωρίζεις από όσα μαθαίνεις καθημερινά και ποιο γεγονός πιστεύεις ότι αυτή την περίοδο πρέπει να αναδειχτεί.
Αυτό που με συγκλονίζει αυτή την περίοδο είναι η θλίψη στα μάτια πολλών συνομήλικων παιδιών. Η αγωνία για το μέλλον μας σε μια χώρα που από ότι φαίνεται πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και δεν εννοώ μόνο οικονομικά αλλά και ως κοινωνία. Το γεγονός ότι ασκώ το επάγγελμα του δημοσιογράφου μου δίνει την ευκαιρία να βρεθώ πολύ κοντά στην αλήθεια, στην πραγματικότητα ή ακόμη και στην «πηγή του κακού» κάθε φορά. Η επικαιρότητα κάποιες φορές ξεπερνάει ακόμη και τα πιο ευφάνταστα βιβλία, κάποιες ειδήσεις είναι έξω από κάθε ανθρώπινη λογική κι εγώ στην εκπομπή μου στέκομαι αρκετά σε αυτές τις ειδήσεις από την Ελλάδα αλλά κι από όλο τον κόσμο.
Ερ. Γενικά ασχολείσαι και με άλλα πράγματα όπως ο εθελοντισμός. Πιστεύεις ότι αυτό σε βοηθά να επικοινωνήσεις καλύτερα με τον κόσμο ή είναι ένα είδος εσωτερικής εκτόνωσης;
Για μένα η αξία του εθελοντισμού είναι δεδομένη. Ο εθελοντισμός δεν έχει όρια ούτε περιορισμούς κι εμένα αυτό με γοητεύει. Με μαγεύει το γεγονός πως ανήκεις σε μια ομάδα ανθρώπων που ξεκινάς με έναν κοινό στόχο, αυτόν της προσφοράς αλλά στην πορεία βγαίνουν στην επιφάνεια κι άλλα πολλά κοινά που μπορεί να μας ενώνουν. Είμαι υπέρ των εθελοντικών ομάδων και συμμετέχω σε όσες πιο πολλές προλαβαίνω με στόχο κυρίως την ανιδιοτελή προσφορά που με γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον. Εξάλλου ως εθελοντής βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του συνανθρώπου σου και «παίρνεις» «προσφέροντας». Προσφέροντας οικονομική βοήθεια, προσφέροντας ένα καλό λόγο, προσφέροντας κάθε είδους συμπαράσταση, προσφέροντας λίγο χρόνο, προσφέροντας ουσιαστικά λίγη αγάπη.
Ερ. Κλείνοντας πως βλέπεις τον Μίλτο στο μέλλον. Με νέα βιβλία ίσως; Ή να αφιερώνει περισσότερο χρόνο στη δημοσιογραφία;
Για μένα δημοσιογραφία και ποίηση είναι δύο αγάπες στη ζωή μου που καταφέρνω και μένω πιστός σε αυτές όλα αυτά τα χρόνια. Πηγαίνουν παράλληλα και με θρέφουν με πολλά και σημαντικά πράγματα. Η αλήθεια είναι πως η δημοσιογραφία σαν επάγγελμα όσο πάει και δυσκολεύει αλλά από την άλλη ότι αξίζει στη ζωή, μας πονάει. Και για μένα η δημοσιογραφία αξίζει. Επίσης πιστεύω πως το συγκεκριμένο επάγγελμα μπορεί να σου χαρίσει δυνατές στιγμές και συγκινήσεις. Από την άλλη η ποίηση δεν μπαίνει σε σχεδιασμούς και καλούπια. Αν είναι να έρθει ένα ακόμη βιβλίο θα έρθει, κυρίως όμως σαν ανάγκη και σαν βίωμα.
Ερ. Νέα ποιητική συλλογή μετά από ένα διάστημα απραξίας σε ότι αφορά τα ποιήματα αφού συμμετείχες στη συγγραφή του ομαδικού μυθιστορήματος με τον τίτλο 12. Τι σε ενέπνευσε αυτή τη φορά και τι το διαφορετικό έχει αυτό το βιβλίο σου από τα προηγούμενα;
Για μένα το γράψιμο είναι παρηγοριά σε όσα άσχημα συμβαίνουν γύρω μου. Με το να γράφω ποιήματα αισθάνομαι πως δικαιώνεται ολόκληρη η ύπαρξή μου. Μια δικαίωση που έρχεται μέσα από την ίδια την διαδικασία του γραψίματος, αλλά νιώθω κιόλας πως γίνομαι καλύτερος και σαν άνθρωπος. Όλα αυτά λοιπόν με οδήγησαν πάλι στο λευκό χαρτί να γράψω αυτή τη φορά για την «Ανακωχή» στη μάχη που δίνω μέσα μου ώστε να καταφέρω να απαντήσω σε δεκάδες σκληρά και μέχρι σήμερα αναπάντητα ερωτήματα. Σε αυτή την ποιητική συλλογή έμαθα να χρησιμοποιώ πολύ καλά την τελεία, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Να εκφράζομαι από αυτήν και να βρίσκω ξανά την δημιουργικότητα μου από κάθε τι που τελειώνει στη ζωή μας. Από κάθε τελεία που βάζω ή μου επιβάλουν στη δική μου ζωή.
Ερ. Πως θα περιέγραφες την πορεία σου μέχρι τώρα σε ότι αφορά όχι μόνο την ποίηση αλλά και τις γενικότερες καλλιτεχνικές ή άλλες σου ανησυχίες;
Δε θα μπορούσα να σου την περιγράψω γιατί πολύ απλά δεν κοιτάζω ποτέ πίσω στο δρόμο που περπάτησα. Όχι τουλάχιστον τώρα. Σε αυτή την ηλικία που είμαι θα πρέπει να τρέχω στο δρόμο κοιτώντας μόνο μπροστά μου. Δεν είναι ούτε κατάλληλη η στιγμή, ούτε η ηλικία για απολογισμούς και για κριτική μιας διαδρομής. Αυτό που κουβαλάω πάντως συνέχεια μαζί μου, μέσα στην ψυχή μου, είναι η αγάπη του κόσμου, που τα τελευταία χρόνια στέκεται πάντα δίπλα μου σε όποιο καλλιτεχνικό βήμα κι αν κάνω.
Ερ. Εκτός από ποιητής ασχολείσαι και με τη δημοσιογραφία. Αυτή την εποχή έχεις μια εκπομπή στο δημοτικό ραδιόφωνο. Τι ξεχωρίζεις από όσα μαθαίνεις καθημερινά και ποιο γεγονός πιστεύεις ότι αυτή την περίοδο πρέπει να αναδειχτεί.
Αυτό που με συγκλονίζει αυτή την περίοδο είναι η θλίψη στα μάτια πολλών συνομήλικων παιδιών. Η αγωνία για το μέλλον μας σε μια χώρα που από ότι φαίνεται πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και δεν εννοώ μόνο οικονομικά αλλά και ως κοινωνία. Το γεγονός ότι ασκώ το επάγγελμα του δημοσιογράφου μου δίνει την ευκαιρία να βρεθώ πολύ κοντά στην αλήθεια, στην πραγματικότητα ή ακόμη και στην «πηγή του κακού» κάθε φορά. Η επικαιρότητα κάποιες φορές ξεπερνάει ακόμη και τα πιο ευφάνταστα βιβλία, κάποιες ειδήσεις είναι έξω από κάθε ανθρώπινη λογική κι εγώ στην εκπομπή μου στέκομαι αρκετά σε αυτές τις ειδήσεις από την Ελλάδα αλλά κι από όλο τον κόσμο.
Ερ. Γενικά ασχολείσαι και με άλλα πράγματα όπως ο εθελοντισμός. Πιστεύεις ότι αυτό σε βοηθά να επικοινωνήσεις καλύτερα με τον κόσμο ή είναι ένα είδος εσωτερικής εκτόνωσης;
Για μένα η αξία του εθελοντισμού είναι δεδομένη. Ο εθελοντισμός δεν έχει όρια ούτε περιορισμούς κι εμένα αυτό με γοητεύει. Με μαγεύει το γεγονός πως ανήκεις σε μια ομάδα ανθρώπων που ξεκινάς με έναν κοινό στόχο, αυτόν της προσφοράς αλλά στην πορεία βγαίνουν στην επιφάνεια κι άλλα πολλά κοινά που μπορεί να μας ενώνουν. Είμαι υπέρ των εθελοντικών ομάδων και συμμετέχω σε όσες πιο πολλές προλαβαίνω με στόχο κυρίως την ανιδιοτελή προσφορά που με γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον. Εξάλλου ως εθελοντής βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του συνανθρώπου σου και «παίρνεις» «προσφέροντας». Προσφέροντας οικονομική βοήθεια, προσφέροντας ένα καλό λόγο, προσφέροντας κάθε είδους συμπαράσταση, προσφέροντας λίγο χρόνο, προσφέροντας ουσιαστικά λίγη αγάπη.
Ερ. Κλείνοντας πως βλέπεις τον Μίλτο στο μέλλον. Με νέα βιβλία ίσως; Ή να αφιερώνει περισσότερο χρόνο στη δημοσιογραφία;
Για μένα δημοσιογραφία και ποίηση είναι δύο αγάπες στη ζωή μου που καταφέρνω και μένω πιστός σε αυτές όλα αυτά τα χρόνια. Πηγαίνουν παράλληλα και με θρέφουν με πολλά και σημαντικά πράγματα. Η αλήθεια είναι πως η δημοσιογραφία σαν επάγγελμα όσο πάει και δυσκολεύει αλλά από την άλλη ότι αξίζει στη ζωή, μας πονάει. Και για μένα η δημοσιογραφία αξίζει. Επίσης πιστεύω πως το συγκεκριμένο επάγγελμα μπορεί να σου χαρίσει δυνατές στιγμές και συγκινήσεις. Από την άλλη η ποίηση δεν μπαίνει σε σχεδιασμούς και καλούπια. Αν είναι να έρθει ένα ακόμη βιβλίο θα έρθει, κυρίως όμως σαν ανάγκη και σαν βίωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου